دوست  وی، حسین علی عباسیان: از زمانی که با ایشان آشنا شدم، او را فردی مومن، خدادوست و اهل مناجات و توسل دیدم.
همیشه به ما سفارش می کرد که، هیچ وقت نمازتان را ترک نکنید و نیایش، مناجات و توسل به اهل بیت را در زندگیتان سرمشق قرار دهید. در اخلاق بسیار خوب، خوش و صادق و خیلی عالی بود. طوری که همه دوستان و همرزمانش، به او احترام می گذاشتند. صله رحم و معاشرت با فامیل، برای ایشان بسیار مهم و ضروری بود. عشق زیادی نسبت به امام و انقلابی که بر پا کرده بودند، داشت. از این رو، در بسیج نام نویسی نمود و به همراه بسیجیان، از امام خود فرمان می گرفت و تبعیت از فرامین وی را بر خود واجب و ضروری می دانست.  در بسیج تا می توانست فعالیت می کرد و با خوشحالی و روحیه ای عاشقانه، با دوستان خود برخورد می نمود.